Tram

Lubię te chwile o poranku, gdy z kubkiem herbaty z sokiem malinowym w ręku przymierzam miasto tramwajem. Z radiem na uszach, czytając gazetę czuję,  że to mój czas, którego mi brakowało.
Wiem, wiem dziwną jestem,  ale to lubię i już.

Płynące wieżowce

A miało być tak pięknie...  a było średnio. Sam problem- bardzo aktualny - to chyba idealny wątek filmowy. Jednak ktoś tu nie wykorzystał szansy. Film dłuży się,  wcale nie bulwersuje tak jak to opisują. Fakt parę razy w milczącej scenie wręcz poczułam emocje bohaterów...  ale to tyle. Poza tym banalny jest koniec tej historii, pewnie możnaby mi zarzucić, że przesadzam, bo to zwykle życie, tak jest w Polsce i tyle. To nie Hollywood z happyendem, a ja po prostu chciałbym by ta historia była jakaś, żeby zapadła w pamięć i jednak zmieniła nasz światopogląd, a nie ginęła w stereotypach. Chciałam mieć ją w głowie na dłużej, a jedyne o czym rozmyślań to bajeczna tapeta w motyle - w przedpokoju mieszkania matki Jakuba - ot co!

Sekrety miłości

Niezawodna kinomanka E. wyciągnęła mnie na dokument - Sekrety miłości.
Lubie takie spontaniczne wyjścia. Nie lubię z nich tak szybko wracać, jak dziś!

Film był kręcony w Rosji, Francji, Polsce, Papui Nowej Gwinei, i w Himalajach, a bohaterowie filmu opowiadali o tym, czym dla nich jest miłość.
Historie - szczególnie z krajów europejskich - były mocno nieszablonowe, rzadkie, niepospolite. Sprawiło to, że w zestawieniu z plemiennymi miałam tylko jedno skojarzenie.
Zmierzamy w kierunku plemiennego modelu rodziny.
Co najmniej trójkąt!
Olaboga!! Dokąd to zmierza?

Anita Lipnicka

Koncert za mną.

Nowa płyta mnie jakoś nie porwała, natomiast porwało mnie oświetlenie koncertu. Było Fantastyczne!! - dokładnie tak pomyślałam w trakcie występu. Światło grało magicznym klimatem, zdecydowanie podbijając dynamikę repertuaru. Sama wokalistka - zachwycająco zwyczajna, żartobliwa w rozmowach z muzykami i publicznością, eteryczna i oczywiście piękna. Z nowych piosenek zapamiętałam - jak to już w Rejsie klask zauważył jedną, która już znałam - i została ze mną na resztę wieczoru. Chyba najbardziej wciągnął mnie jej baśniowy nastrój, współgrający ze światłem.
Hen, hen  - jak dodała Anita (kura, kura) ;)



Piosenki przywołały wiele wspomnień. Jedne z nich wyłoniły sie z zakamarków pamięci o czasach bardzo dawnych, gdy występowała z Varius manx, a ja byłam bardzo młoda. Dzięki świetnym nowym aranżom piosenki "Zanim zrozumiesz", czy "Piosenka księżycowa" zyskały wiele blasku. Fajnie, że zagrała je na bisy. Został miły smaczek :)
Inne były całkiem świeże, sprzed kilku lat, gdy ukazał sie album "Hard land of wonder".
Melancholijny, poruszający, głęboki. Dla mnie najlepszy. Niezmiernie sie ucieszyłam, gdy pojawiły się piosenki i z niego.
Nie doczekałam sie jednak ulubionej, tytułowej "Hard land of wonder". Ale to nic, płyta - dawno nieodkurzana czeka na półce. Już inne emocje rządzą moim życiem, niemniej chętnie sięgnęłam, bo to taka prawdziwa muzyka na długie jesienne wieczory.



A pokoncertowym słowem klucz została rzeżucha.

A królem wieczoru MYRPHY'S - pycha :)

o głupocie ...

Już myślałam, że trwając tyle lat w jednym zawodowym punkcie, doczekałam się zmian na lepsze...
Że ktoś uwierzył, poznał sie, docenił.
Myślałam, że to pokora mnie tam zaprowadziła.
Dziś zważywszy na obrót sytuacji  perspektywicznej, w dziwaczną
stwierdzam kategorycznie, że to jednak była głupota.

Pytanie dokąd teraz zaprowadzą mnie te wnioski....